Depression

Some areas of the brain regulate mood. Researchers believe that – more important than levels of certain chemicals in the brain – the nerve cell connections, the growth of nerve cells, and the function of neural circuits have great effect on depression.However, the understanding of the neurological underpinnings of mood is still incomplete.1

The use of this technology has led to a better understanding of which brain regions regulate mood and how other functions, such as memory, can be affected by depression. Regions play an important role in depression are the amygdala, the chamber, and the hippocampus.

Brain cells usually produce levels of neurotransmitters that keep senses, learning, movements and disposal, some people who have severe depression or manic complex systems they err. For example, the receptors may be hypersensitive or not to a specific neurotransmitter, causing their response to the release of excessive or inadequate. Or a message might be weakened if the cell in which you push a small amount of a neurotransmitter or if an overly efficient reuptake receptor draw too much before the cells have the opportunity to bind receptors on other neurons. Any of these system failures would affect the distribution significantly.

 

  1. Cortisole

When we feel that we are in danger 2or are experiencing conditions of psychological or physical stress, the hypothalamus, located in the brain, gives a mandate to produce cortisol from the adrenal glands.

But when the brain is stuck on a problem, the body constantly releases cortisol and chronic elevated levels can lead to serious problems. Too much cortisol can suppress the immune system, increase of blood pressure and blood sugar, decrease libido, cause acne, and also contributes to obesity and other diseases.

 

 

B. Lactic Acid

Stress stimulates the production 3of lactic acid, aches and pains associated with stress occur when the muscles contract in response to stressful events, increasing the production of lactic acid, leading to pain. People experiencing panic attacks appear to have high levels of lactic acid, a chemical that is produced when the muscles metabolize sugar without enough oxygen. Some drugs and chemicals, such as caffeine, decongestants and drugs for maniac colds, inhalants asthma and imbalance between the thyroid hormone can cause stress.

All this in a prolonged period of stress can from affecting significantly the blood ph, even cause gallic acidosis.

 

C. Serotonin

It is partly responsible for the disposal and our memory and is considered important for the advent of sleep. Indeed, in patients suffering from depression have been observed decreased levels of serotonin in their brain.

There are many researchers who believe that an imbalance of serotonin levels can affect mood in a way that leads to depression. Possible problems include low production of serotonin in the brain cells, the lack of receptors that is able to receive derivatized serotonin reuptake inability to reach the receptors, or deficient in tryptophan. 4If any of these biochemical disorders, researchers believe that this can lead to depression and obsessive-compulsive disorder, anxiety, panic, and even in excess of anger.

However there is a theory that is associated with serotonin how depression develops centers for regeneration of brain cells – a process that some believe to be mediated by serotonin, and constant throughout our lives. According neuroscientist Barry Jacobs, PhD, depression can be caused when there is suppression of new brain cells, and that stress is the most important associated event leading to neurophysiology disorder of the brain and thereby to depression.5

again according to the same teacher to use the common sedative drugs known as SSRIs, which are designed to increase levels of serotonin, also give rise to the production of new brain cells, which in turn allows the treatment depression

Finally we should mention that in nature there are many herbs which have a chemical composition which acts similar to SSRIs and will be reported in subsequent articles.

1 Increasingly sophisticated forms of brain imaging – such as positron emission tomography (PET), a single photon emission computed tomography (SPECT), and functional magnetic resonance imaging (fMRI) – allows a much closer look at the brain than was possible previously.

2 First, the portion of the brain called the amygdala must recognize a threat. Then, it sends a signal to the part of the brain called the hypothalamus, which releases corticotropin releasing hormone (CRH). CRH then tells the pituitary gland to release adrenocorticotropic hormone (ACTH), which tells the adrenal glands produce cortisol.

3 Lactic acidosis is a condition characterized by the accumulation of lactate (particularly the L-lactic) in the body, resulting in too low pH. Is a subtype of metabolic acidosis, where there is excessive acid caused by a problem with the body’s metabolism.

Lactic acidosis is usually the result of an underlying acute or chronic medical condition or intoxication. Symptoms usually attributed to these underlying causes, but may include nausea, vomiting, rapid deep breathing and generalized weakness.

4 For many organisms (including humans), tryptophan is an essential amino acid. This means that it is necessary for the survival of these organizations (and people) that can not you can post by organosmous them and therefore must be part of their diet. The (protein) amino acids, including tryptophan and, act as building blocks for the biosynthesis of proteins.

5 http://www.health.harvard.edu/mind-and-mood/what-causes-depression

Ολιστική Ιατρική

Ολιστική ιατρική είναι η τέχνη και η επιστήμη της θεραπείας που αντιμετωπίζει το άτομο ως σύνολο – το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα. Η πρακτική της ολιστικής ιατρικής ενσωματώνει τις συμβατικές και εναλλακτικές θεραπείες για την πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου, και το σημαντικότερο, για την προώθηση της βέλτιστης υγείας. Αυτή η κατάσταση της ολιστικής υγείας ορίζεται ως η απεριόριστη και ανεμπόδιστη ελεύθερη ροή της ζωτικής δύναμης της ενέργειας μέσα στο σώμα, το μυαλό και το πνεύμα.

Η ολιστική ιατρική περιλαμβάνει όλες τις ασφαλείς και κατάλληλες λεπτομέρειες της διάγνωσης και της θεραπείας. Περιλαμβάνει την ανάλυση των φυσικών, διατροφικών, περιβαλλοντικών, συναισθηματικών, πνευματικών συνθηκών και δεδομένων και την επιρροή της καθημερινότητας στο κάθε άτομο1.

Οι ουσιαστικές πρακτικές της ολιστικής βασίζονται στο να χρησιμοποιούν ουσίες που βρίσκονται στη φύση, όπως βρώσιμα βότανα, συμπληρώματα βιταμινών και προϊόντων ζωικής προέλευσης ή ακόμα και προϊόντα παραγόμενα από μύκητες, και ανόργανα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των προϊόντων αυτών σε παραδοσιακές ιατρικές πρακτικές που μπορεί να περιλαμβάνει και άλλες μεθόδους.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν τη χρήση συμπληρωμάτων, όπως ιχθυέλαιο, ωμέγα-3 λιπαρό οξύ, γλυκοζαμίνη, echinacea, λινέλαιο, και ginseng. Η χρήση φυτικών φαρμάκων ή φυτοθεραπεία, περιλαμβάνει όχι μόνο τη χρήση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων, αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει τη χρήση ζωικών προϊόντων και μετάλλων. Είναι ένας από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους κλάδους της εναλλακτικής ιατρικής, και περιλαμβάνει ταμπλέτες, σκόνες και ελιξίρια που πωλούνται ως συμπληρώματα διατροφής. Η χρήση σκευασμάτων παρμένων από την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική είναι πολύ συχνή.

Οι ολιστικοί έχουν πολλούς τρόπους θεραπείας, αλλά μοιράζονται μια κοινή βασική προσέγγιση. Πιστεύουν στην αρχαία ιδέα ότι η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική όταν εξεταστεί εξατομικευμένα ένας άνθρωπος, αντί να επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες ασθένειες, μέρη του σώματος ή τα συμπτώματα. Όπως είπε ο Σωκράτης τον 4ο αιώνα π.Χ., το μέρος δεν μπορεί ποτέ να είναι καλά, εκτός εάν το σύνολο είναι καλά”2.

Ολιστική υγεία είναι μια κατάσταση ισορροπίας, όχι απλώς η απουσία ασθένειας.

Αρχαίες ρίζες της Ολιστικής Υγείας

Πολύ πριν την πενικιλλίνη ή τις ακτίνες Χ, οι θεραπευτές αναγνώρισαν τη σημασία της συναισθηματικής και πνευματικής ευεξίας στην επίτευξη σωματικής υγείας. Δύο από τις πιο καλά τεκμηριωμένες αρχαίες παραδόσεις ολιστικής υγείας είναι η Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική (TCM) και η Αγιουρβέδα.

Συνήθως, η διδασκαλία της ολιστικής ιατρικής βασίζεται στην τρέχουσα πρακτική και τις επιστημονικές γνώσεις σχετικά με:

  • ανατομία
  • φυσιολογία
  • ιστολογία
  • εμβρυολογία
  • νευροανατομία
  • παθολογία
  • φαρμακολογία
  • μικροβιολογία
  • και ανοσολογία

Ως προς τη διάγνωση με βάση τις αρχές της Ολιστικής και Ολοκληρωμένης Ιατρικής, πρέπει να διευκρινισθεί ότι η βασική διάγνωση μιας πάθησης διαταραχής γίνεται με την ίδια αναλυτική μέθοδο και τις ίδιες διαγνωστικές εξετάσεις, που χρησιμοποιεί η συμβατική ιατρική. Η θεραπευτική παρέμβαση στοχεύει όσο το δυνατό στις πραγματικές και όχι στις φαινομενικές αιτίες, ή μόνο στην απλή ανακούφιση των εκάστοτε συμπτωμάτων3.
Στη συνέχεια επιλέγεται η ηπιότερη θεραπευτική παρέμβαση με το Ιπποκρατικό κριτήριο ‘πρώτον να μην βλάψεις’. Σε αυτές μπορούμε να αναφέρουμε σαν παράδειγμα τη διατροφική θεραπεία, τη φυτοθεραπεία, την οργανοθεραπεία, το βελονισμό, την ομοιοπαθητική, τη μεσοθεραπεία, τη neuraltherapy, την οξυγονο-οζονοθεραπεία, βιοσυντονιστικές μεθόδους ενεργειακής ιατρικής, τη βιοχημική θεραπεία, σωματοψυχικές ασκήσεις και πολλές άλλες, ανάλογα με το πρόβλημα υγείας.

Στα πλαίσια της ολιστικής ιατρικής πλέον ακολουθείται αναγνωρισμένα από το κράτος ομοιοπαθητική θεραπεία, ενώ παράλληλα υπάρχουν και αναγνωρισμένοι ομοιοπαθητικοί γιατροί, καθώς και αντίστοιχη φαρμακολογία.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που προέρχονται από την φύση (φυσικής, ζωικής ή ορυκτής προέλευσης), και παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο και δεν έχουν καμία σχέση με τα χημικά φάρμακα. Ενεργούν πάνω σε ολόκληρο τον οργανισμό, ενισχύοντας τον αμυντικό του μηχανισμό με αποτέλεσμα την θεραπεία και ανανέωση του οργανισμού και κατά συνέπεια την εξαφάνιση των επί μέρους συμπτωμάτων.

Έρευνες:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1271908/

Ways of Knowing: Integrating Research Into CAM Education and Holism Into Conventional Health Professional Education

Mary Jo Kreitzer, RN, PhD, Victor Sierpina, MD, Michele Maiers, DC, MPH, Louise Delagran, MA, MEd, Lori Baldwin, MOM, LAc, Roni Evans, DC, MS, and Michele Chase, PhD

Holistic Medicine: Advances and Shortcomings

Systems Pharmacology Dissecting Holistic Medicine for Treatment of Complex Diseases: An Example Using Cardiocerebrovascular Diseases Treated by TCM

1 Evaluation of holistic medicine

2 Clinical Holistic Medicine (Mindful, Short-Term Psychodynamic Psychotherapy Complemented with Bodywork) in the Treatment of Experienced Physical Illness and Chronic Pain

3 Pickstone 2006, p. 268

Συγκριτική μελέτη Astragalus και Ιπποφαούς

Astragalus vs Hippophae

  1. Ισχυρότατο αντικαρκινικό προϊόν αποτελεί το Astragalus σύμφωνα με πολλές έρευνες όπου έδειξε κυρίως να αυξάνει την επίδραση της χημειοθεραπείας σε πολλές μορφές καρκίνου, να εμποδίζει τη μετάσταση και να μειώνει την τοξικότητα της χημειοθεραπείας. Αντίστοιχα, το ιπποφαές έδειξε να έχει ήπια αντικαρκινική δράση κυρίως ως μέσο πρόληψης και όχι θεραπείας. Το Astragalus υπερτερεί έναντι του ιπποφαούς.
  2. Ένας πολύ καλός συνδυασμός για τη θεραπεία παθήσεων της καρδιάς αποτελεί το ιπποφαές σε συνδυασμό με το Αstragalus1, καθώς το δεύτερο φροντίζει κυρίως την αντιμετώπιση των ιογενών λοιμώξεων μέσω της κινητοποίησης του ανοσοποιητικού και την αύξηση της ροής του αίματος.
  3. Ωστόσο το ιπποφαές αποδείχτηκε ότι αν και δεν επιδρά άμεσα στον καρδιακό μυ έχει υψηλή επίδραση στην αρτηριοσκλήρυνση και στη δημιουργία των θρόμβων.
  4. Στις ασθένειες του ήπατος φαίνεται να υπερτερεί το ιπποφαές2. Παρόλα αυτά ξέρουμε επίσης ότι το Astragalus έχει χρησιμοποιηθεί χορηγούμενο μαζί με άλλα κινέζικα βότανα για την ηπατίτιδα, ωστόσο το ιπποφαές φάνηκε να έχει καλύτερα αποτελέσματα σύμφωνα με τις έρευνες, ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις όπως είναι η κύρωση του ήπατος.
  5. Τα φύλλα του ιπποφαούς και τα άνθη του χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας, των γαστρεντερικών έλκων, της ουρικής αρθρίτιδας, αλλά και για δερματικά εξανθήματα που προκαλούνται από μολυσματικές ασθένειες όπως η ιλαρά.
  6. Σημαντικότατη η συμβολή του Astragalus σε γυναίκες με προβλήματα στον έμμηνο κύκλο όπου η χορήγηση εκχυλίσματος του βοτάνου βοήθησε στη συχνότητα εμφάνισης περιόδου σε γυναίκες3
  7. Ακόμη το Astragalus συμβάλλει στη θεραπεία του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών, όπου οι πολυσακχαρίτες του συνέβαλαν στην ορμονική εξισορρόπηση και την εμφάνιση περιόδου κατ’ επέκταση
  8. Σημαντικός είναι ο ρόλος του Astragalus στη ρύθμιση της ινσουλίνης, όπου οι διακυμάνσεις του σακχάρου στο αίμα έχουν συσχετιστεί και αυτές με το προαναφερόμενο σύνδρομο
  9. Το ιπποφαές όμως έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε ό, τι αφορά το δέμα με μια πληθώρα δράσεων, από επούλωση πληγών μέχρι και αντηλιακή προστασία για αυτό το λόγο και εφαρμόζεται τοπικά4
  10. Άλλη μια σημαντικότατη συνεισφορά του Astragalus είναι η συμβολή του σε ανθρώπους που πάσχουν από άσθμα. Πιο συγκεκριμένα, πρώιμη έρευνα δείχνει την ουσιαστική συμβολή χορηγούμενου από το στόμα για 6 μήνες το οποίο βελτιώνει τα συμπτώματα του άσθματος ή της λειτουργίας των πνευμόνων σε άτομα με ήπιο άσθμα
  11. Ένα τσάι που περιέχει φύλλα ιπποφαούς χρησιμοποιείται ως πηγή βιταμινών, αντιοξειδωτικών, πρωτεϊνικές δομικές μονάδες (αμινοξέα), τα λιπαρά οξέα και τα ανόργανα στοιχεία για τη βελτίωση της αρτηριακής πίεσης και τη μείωση της χοληστερόλης, την πρόληψη και τον έλεγχο των ασθενειών των αιμοφόρων αγγείων και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού.
  12. Τα μούρα του ιπποφαούς χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των λοιμώξεων, τη βελτίωση της όρασης, και την επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης.
  13. Το σπορέλαιο ή μούρο χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό για τη ρευστοποίηση του φλέγματος για τη θεραπεία του άσθματος, αλλά και καρδιακές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στο στήθος (στηθάγχη) και την υψηλή χοληστερόλη για την πρόληψη της νόσου των αιμοφόρων αγγείων, και ως αντιοξειδωτικό. Το ιπποφαές χρησιμοποιείται επίσης για την εξισορρόπηση του ανοσοποιητικού συστήματος, την αντιμετώπιση στομαχικών και εντερικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των ελκών της οισοφαγίτιδας από παλινδρόμηση και ως συμπληρωματική πηγή βιταμινών C, Α και Ε, β-καροτένιου, μετάλλων, αμινοξέων και λιπαρών οξέων.

Επίσης πρέπει να αναφέρουμε την σημαντικότατη βελτίωση που βλέπουμε λαμβάνοντας εκχύλισμα Astragalus στις εποχιακές αλλεργίες. Πρώιμη έρευνα δείχνει ότι η λήψη ενός συγκεκριμένου εκχυλίσματος ρίζας από το στόμα για 3-6 εβδομάδες βελτιώνει συμπτώματα όπως καταρροή, φαγούρα και το φτέρνισμα σε άτομα με εποχιακές αλλεργίες5.

1 Σε ανθρώπινα ενδοθηλιακά κύτταρα, η astragaloside IV αυξάνει τη θρομβολυτική δυναμική μέσω επιδράσεων στην ενεργοποίηση του πλασμινογόνου, διευκολύνοντας έτσι ενδαγγειακή ινωδόλυση του θρόμβου

2 Έρευνα στο Παρίσι έδειξε ότι η χορήγηση ιπποφαούς βοήθησε στη ρύθμιση των ηπατικών ενζύμων σε άτομα με ηπατίτιδα Β, ενώ παράλληλα προστατεύει και αποτοξινώνει το ήπαρ.

3 Influence of Astragalus Polysaccharides Plus Diane-35 on Insulin Resistance and Androgen Levels and Lipid Metabolism of Patients with Polycystic Ovary Syndrome

4 Zhao Y, 1994 Clinical effects of Hippophae seed oil in treatment of burn cases

5 Παραδοσιακά, το εκχύλισμα του καθαρισμένου ρίζα Astragalus χρησιμοποιείται, ως ανοσοδιεγερτικό για την πρόληψη και τη θεραπεία μια ευρείας ποικιλίας ασθενειών που κυμαίνονται από το κοινό κρυολόγημα με τον καρκίνο. Σε κύτταρα σπλήνα ποντικού, αστράγαλος διέγειρε αξιοσημείωτα τα φυσιολογικά κύτταρα να αυξηθούν σε αριθμό ενίσχυσε επίσης την ενεργοποίηση των μακροφάγων (παραγωγή κυτοκινών, ΤΝΡ και IL-6) και Β κυττάρων (παραγωγή πολυκλωνικών IgG), αλλά δεν είχε καμία επίδραση στη φυσική καταστολή των (NK) κυττάρων δραστηριότητας 38.

Συγκριτική μελέτη Γλιστρίδας και Aloe Vera

Aloe Vera vs Portulaca
Αναμφισβήτητα πρόκειται για δύο πολύ ισχυρά προϊόντα τα οποία είναι πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα. Αυτό όμως το οποίο μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι από τα εκχυλίσματα αυτών μπορούν να φτιαχτούν πολύ καλές θεραπείες καθώς, όπως φαίνεται, έχουν χημικά συστατικά τα οποία δρουν συνεργατικά και επιδρούν σε ίδιες παθήσεις ή ακόμη και συμπληρώνουν η μία την άλλη.
1) Ας ξεκινήσουμε με τις παθήσεις του εντέρου όπου η γλιστρίδα λειτουργεί θεραπευτικά σε παθήσεις, ιδιαιτέρως, του παχέος εντέρου όπως οι αιμορροΐδες αλλά και σε ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις1. Παρόμοιες επιδράσεις έχει και η αλόη, που θεραπεύει ραγάδες εντός του εντέρου και παράλληλα λειτουργεί και κατά τις δυσκοιλιότητας πράγμα το οποίο δημιουργεί τις σχισμές στο έντερο, ενώ κατά της δυσκοιλιότητας η αλόη  έχει ίση επίδραση με τη γλιστρίδα2.
2) Η υψηλή περιεκτικότητα της γλιστρίδας σε λιπαρά οξέα καθώς και η ποιότητά τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια πολύ καλή φόρμουλα μείωσης της ολικής χοληστερόλης και της LDL3. Ωστόσο τα πολύ ποιοτικότερα λιπαρά οξέα κάνουν τη γλιστρίδα να υπερτερεί στον τομέα αυτό. Όμως εάν εκεί προσθέσουμε και τις στερόλες της αλόης τότε σίγουρα επιτυγχάνουμε ένα πολύ καλό συνδυασμό μείωσης της χοληστερίνης4.
3) Τα δύο αυτά «βότανα» περιέχουν πολύ ισχυρές αντιοξειδωτικές βιταμίνες και μέταλλα. Ακόμη, η Β12 και γενικότερα το σύμπλεγμα βιταμινών Β που έχουν και τα δύο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αιμοποιητική του δράση5. Να αναφέρουμε εδώ ότι η αθλητική ικανότητα ειδικά των αθλητών που η απόδοσή τους εξαρτάται από τη Vo2 max. μπορεί να αυξηθεί δραματικά6.
4) Η ακεμαννάνη της αλόης σε συνδυασμό με τα διάφορα αλκαλοειδή της γλιστρίδας που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας ανοίγουν το πλαίσιο της ευρείας χρήσης έναντι σε νοσήματα τα οποία συνίστανται σε βακτηριδιακές και ιογενείς λοιμώξεις. Περιπτώσεις στις οποίες έχει προκληθεί ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού σίγουρα θα επωφεληθούν από τη λήψη αλόης και γλιστρίδας. Σίγουρα όμως για αυτές τις περιπτώσεις ενδείκνυται, αν όχι συνδυαστικά προϊόντα, οπωσδήποτε η χρήση της αλόης7.
5) Οι ισχυρές αντιοξειδωτικές ικανότητες και των δύο συμβάλλουν στη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος. Για να αντιληφθεί κανείς πόσο ισχυρή είναι η επίδραση ιδιαίτερα της αλόης σε διαβητικούς, αρκεί να αναφέρουμε ότι όταν συνδυάστηκε με φάρμακα όπως η μετφορμίνη ήταν συχνά τα επεισόδια υπογλυκαιμίας.
6) Πολύ σημαντική είναι η χρήση αλόης σε προβλήματα του στόματος στα οποία υπερτερεί αναμφισβήτητα της γλιστρίδας. Ιδιαίτερα για τη φατνιακή οστεΐτιδα, διότι η η εφαρμογή ακεμαννάνης, χημικής ουσίας από την αλόη, στην υποδοχή των δοντιών των ατόμων με στεγνούς υποδοχείς μετά τη συνήθη θεραπεία, μειώνει τον πόνο και βελτιώνει τα συμπτώματα περισσότερο από την καθιερωμένη θεραπεία8.
7) Σε περιπτώσεις άσθματος ενδείκνυται η χρήση συμπληρώματος αλόης της οποίας οι δραστικές ουσίες αυξάνουν την πρόσληψη οξυγόνου.
8) Ερεθισμοί του ουροποιητικού χρήζουν της λήψης γλιστρίδας, καθώς από τη αρχαιότητα ήταν γνωστές οι επιδράσεις της στο ουροποιητικό σύστημα.9
9) Στην υποβοήθηση της θεραπείας του καρκίνου του πνεύμονα η αλόη έδειξε αποτελέσματα10. Επίσης τα λιπαρά οξέα της γλιστρίδας ενδείκνυνται κυρίως για την πρόληψη, αλλά παίζουν ρόλο και στη θεραπεία του καρκίνου όπου εκεί είναι προτιμότερη η β-καροτένη και τα λιπαρά οξέα της γλιστρίδας σε σχέση με άλλα λιπαρά οξέα.
Συμπερασματικά και τα δύο αυτά βότανα είναι πολύ χρήσιμα για τη λειτουργία του οργανισμού, και όσον αφορά την πρόληψη αλλά και τη θεραπεία ασθενειών. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε απόλυτα το ένα καλύτερο από το άλλο, επειδή διαφέρουν στον τρόπο εφαρμογής, αλλά κυρίως δεν έχουν την ίδια χημική σύσταση, ώστε να μπορούμε να τα συγκρίνουμε. Ωστόσο συμπίπτουν σε κάποια πράγματα όπως οι βιταμίνες και τα μέταλλα, τα λιπαρά οξέα και τα αμινοξέα. Για παράδειγμα το περιοριστικό αμινοξύ της αλόης που είναι η τρυπτοφάνη συμπληρώνεται από τα αμινοξέα της γλιστρίδας και δίνουν μαζί πλήρη πρωτεΐνη  Σε έρευνα που είχε γίνει βρέθηκε μάλιστα ότι η γλιστρίδα είχε11την υψηλότερης βιολογικής αξίας πρωτεΐνη προερχόμενη από φυτικές πηγές. Γενικότερα φαίνεται ότι ο συνδυασμός αλόης με γλιστρίδα λειτουργεί πολύ καλύτερα συνεργατικά, παρά το καθένα ξεχωριστά.

Καρνοσίνη

Η Καρνοσίνη είναι ένα διπεπτίδιο μόριο, που αποτελείται από τα αμινοξέα βήτα-αλανίνης και ιστιδίνης. Παρατηρείται υψηλή συγκέντρωση στους μύες και στους εγκεφαλικούς ιστούς.

Έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να εξουδετερώσει αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS), καθώς και α, β-ακόρεστες αλδεϋδες, οι οποίες σχηματίζονται από την υπεροξείδωση των κυτταρικών μεμβρανών των λιπαρών οξέων κατά την διάρκεια του οξειδωτικού στρες. Η καρνοσίνη είναι επίσης ένα διπολικό ιόν, ένα ουδέτερο μόριο με ένα θετικό και αρνητικό άκρο.

Μια χορτοφαγική δίαιτα (κυρίως vegan) παρέχει λιγότερη καρνοσίνη, σε σύγκριση με τα επίπεδα που βρέθηκαν σε μια πιο κλασσική διατροφή όπου συμπεριλαμβάνεται και κρέας.

Η καρνοσίνη δρα ως παράγοντας αντιγλυκοζίωσης, μειώνοντας το ρυθμό σχηματισμού της προχωρημένης γλυκοζυλίωσης τελικών προϊόντων (AGEs) (ουσίες που μπορεί να είναι ένας παράγοντας στην ανάπτυξη ή επιδείνωση πολλών εκφυλιστικών ασθενειών, όπως ο διαβήτης, η αθηροσκλήρωση, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, και της νόσου του Alzheimer και τελικά τη μείωση της ανάπτυξης της συσσώρευσης της αθηρωματικής πλάκας). Η χρόνια γλυκόλυση πιθανολογείται πως επιταχύνει τη γήρανση, κάνοντας την χορήγηση καρνοσίνης μια υποψήφια για τις θεραπευτικές της δυνατότητες.

Χρησιμότητα

  • Aυτισμός. Πρώιμη έρευνα δείχνει ότι η λήψη L-καρνοσίνη από το στόμα για 8 εβδομάδες, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.
  • Aθλητική απόδοση. Πρώιμη έρευνα δείχνει ότι η λήψη μιας μόνο δόσης ενός συγκεκριμένου εκχυλίσματος από στήθος κοτόπουλου (CBEX) που περιέχουν καρνοσίνη και ανσερίνη από το στόμα βελτίωσε ουσιαστικά την αντοχή ανδρών αθλητών ποδηλασίας.
  • Διαβήτης
  • Γήρανση

Παρενέργειες

Η μόνη παρενέργεια που σημειώθηκε μετά από λήψη καρνοσίνης ήταν να προκαλέσει περαιτέρω πτώση της πίεσης σε υποτασικούς ανθρώπους.

Νατοκινάση (Nattokinase)

Η νατοκινάση είναι ένα ένζυμο το οποίο εξάγεται από ένα ιαπωνικό τρόφιμο  που ονομάζεται natto. Το νάτο φτιάχνεται  από τη ζύμωση της σόγιας και τρώγεται παραδοσιακά από τους Ιάπωνες εδώ και περίπου χίλια χρόνια.
Το Natto αποτελεί σημαντικό μέρος της ιαπωνικής διατροφής και είναι γνωστό για τις θεραπευτικές επιδράσεις του επί των καρδιαγγειακών ασθενειών.
Η περιεκτικότητα του natto σε θερμίδες είναι χαμηλότερη από εκείνη των ωμών φασολιών σόγιας. Ενώ τα φασόλια σόγιας είναι ιδιαιτέρως θρεπτικά, τα συστατικά αυτά περικλείονται στις σκληρές ίνες του φασολιού. Το natto περιλαμβάνει τα οφέλη των θρεπτικών συστατικών της σόγιας και μαλακότερες φυτικές ίνες χωρίς την υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο που περιέχεται σε πολλά άλλα προϊόντα σόγιας, ιδίως στο miso. Επίσης, δεν περιέχει χοληστερόλη και είναι μια σημαντική πηγή σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, πρωτεϊνών, καλίου, βιταμινών Β6, Β2, Ε, Κ2, και άλλων.
Το Natto είναι η πλουσιότερη φυσική πηγή  Κ2 και ίσως, η κατανάλωση του Natto να συνδέεται στενά με την υγεία των οστών.
H νατοκινάση έχει αναγνωριστεί ευρέως για τις ισχυρές αντιθρομβωτικές της ιδιότητες, και μπορεί να διαλύσει επικίνδυνους θρόμβους του αίματος μέσα από ποικίλους μηχανισμούς. Από την άποψη αυτή, η νατοκινάση ενεργεί σαν το φυσικώς παραγόμενο αντιθρομβωτικό ένζυμο του σώματός μας,  γνωστό ως πλασμίνη. Η ανθρώπινη πλασμίνη βρίσκεται στο αίμα και λειτουργεί ως σύστημα άμυνας έναντι επικίνδυνων θρόμβων που σχετίζονται με καρδιαγγειακές νόσους και εγκεφαλικά επεισόδια. Η νατοκινάση μοιράζεται επίσης έναν παρόμοιο θρομβολυτικό μηχανισμό με άλλα κοινώς χρησιμοποιούμενα θρομβολυτικά φάρμακα. Ωστόσο, η  νατοκινάση είναι πολύ φθηνότερη και φέρει μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης παρενεργειών.
Το ένζυμο φαίνεται να είναι ενεργό μετά την κατάποση, αν και δεν είναι γνωστό αν είναι άμεσα ενεργό. Σε πειράματα in vitro (πειράματα που πραγματοποιήθηκαν εκτός ενός ζωντανού οργανισμού) υποδηλώνουν ότι η νατοκινάση διαλύει άμεσα την πρωτεΐνη ινική και σημειώνεται ότι η από του στόματος πρόσληψη νατοκινάσης έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του σχηματισμού θρόμβων. Η νατοκινάση μπορεί να μεταβολίζεται σε βιοενεργά πεπτίδια που επάγουν επίσης έναν παράγοντα (ενεργοποιητής πλασμινογόνου ιστού) ο οποίος μπορεί στη συνέχεια να έχει επίσης  ινωδολυτικά αποτελέσματα. Έτσι, αν και το συνολικό αποτέλεσμα (ινωδόλυσης που οδηγεί σε μείωση της πηκτικότητας  του αίματος) φαίνεται να υφίσταται, ωστόσο οι ενεργοί μηχανισμοί δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί.
Τα προϊόντα διάσπασης της νατοκινάσης, μετά από θερμική ή οξεϊκή διάσπαση , είναι βιοενεργά πεπτίδια τα οποία μπορούν επίσης να μειώσουν την αρτηριακή πίεση μέσω της μείωσης της δραστηριότητας της ρενίνης και της αγγειοτασίνης ΙΙ. Όσον αφορά την επίδραση στα τριγλυκερίδια και τη χοληστερόλη, η νατοκινάση και τα βιοενεργά πεπτίδιά της φαίνεται να είναι πλήρως ανενεργά.
Παρατηρώντας τις έρευνες σε σχέση με την επίδραση στον άνθρωπο, φαίνεται να  υπάρχει ένας μικρός συσχετισμός της μείωσης της πίεσης με τη λήψη συμπληρωμάτων νατοκινάσης. Αν και υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για την υποστήριξη των ινωδολυτικών επιδράσεων στον άνθρωπο μετά από του στόματος κατανάλωση, οι δοκιμές με χρήση νατοκινάσης μεμονωμένα είτε περιορίζονται σε στατιστική ισχύ είτε χρησιμοποιούν τη νατοκινάση μαζί με άλλους παράγοντες (η πιο πειστική μελέτη που έγινε περιλάμβανε χορήγηση Pycnogenol παράλληλα με Nattokinase)1.
Συνολικά, αν και η ενζυματική δραστηριότητα και η φαρμακοδυναμική της νατοκινάσης είναι νέα, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση της σε σχέση με άλλες συμπληρωματικές ή φαρμακολογικές επιλογές. Ειδικά σε σχέση με τη χρήση ενός προληπτικού προστατευτικού παράγοντα, η ασπιρίνη έχει μελετηθεί σε μεγαλύτερο βάθος απ’ ό,τι η νατοκινάση.
Οι κύριες επιδράσεις της Νατοκινάσης σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Τόκιο είναι οι εξής:
  • Θρομβολυτική
  • Ελάττωση της υπερέντασης
  • Αντιαιμοπεταλιακή συσσωμάτωση
  • Βελτίωση της ροής του αίματος
  • Μείωση αναστολέα του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου2
Όσον αφορά τα παραγόμενα προϊόντα νατοκινάσης που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή την υψηλότερης ποιότητας νατοκινάση που υπάρχει τη βρίσκει κάποιος στην Ιαπωνία, με Ινδία και Κίνα να ακολουθούν.
Τα προϊόντα αυτά συναντώνται υπό μορφή λευκής άοσμης σκόνης με αναλογία 20.000 και 40.000 ινοδολυτικών μονάδων ανά γραμμάριο.
  1. Fujita M, et alPurification and characterization of a strong fibrinolytic enzyme (nattokinase) in the vegetable cheese natto, a popular soybean fermented food in Japan. Biochem Biophys Res Commun. (1993)
  2. Sumi H, Hamada H, Nakanishi K, et al. Enhancement of the fibrinolytic activity in plasma by oral administration of nattokinase. Acta Haematol.