Ολιστική ιατρική ανθρωπολογία-υγεία και αθλητισμός

Για να καλυφθεί αυτή η μονομέρεια αναπτύχθηκε ένας νέος τομέας της ιατρικής, ο οποίος στηρίζεται στο γεγονός ότι, ο άνθρωπος δεν είναι μόνο βιολογική μηχανή που αποτελείται από ξεχωριστά όργανα, αλλά ένα πολυεπίπεδο ον, ένα ενιαίο ψυχοσωματικό σύνολο.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο, αντιμετωπίζοντας τον άνθρωπο ολιστικά, ονομάστηκε ολιστική ιατρική, αφού ως βάση θεώρησης του ανθρώπου δέχεται τον ολισμό, την αντιμετώπισή του δηλαδή ως συνόλου και όχι κατά μέρη (λέξη που παράγεται από την ελληνική : «το όλον» = σύνολο).

Oλιστική θεωρία-Προσέγγιση του ατόμου

Η ολιστική θεωρία αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως μια αυτόνομη πνευματική-ψυχική σωματική οντότητα, ως μια ανθρώπινη δηλαδή ύπαρξη στο σύνολο πολύ περισσότερο από μια βιολογική μηχανή. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την αναγνωρίζει, ως πρότυπο το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψιν κάθε γιατρός ο οποίος χρησιμοποιεί συμβατικές μεθόδους θεραπείας. Η συμβατική ιατρική ερευνά περισσότερο τα βιολογικά συμπτώματα ή την κλινική κατάσταση και επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων ενώ στην ουσία αφήνει ανεπεξέργαστη τη βαθύτερη αιτία των συμπτωμάτων βλέποντας συγκεκριμένες αρρώστιες ή αναπηρίες. Θα πρέπει να εφαρμόζεται μια πολύ πιο πλήρης και ολοκληρωμένη έρευνα όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να θεραπευτεί πραγματικά και όχι φαινομενικά.

Η ολιστική ιατρική, της οποία προάγγελος είναι η ολιστική θεωρία και φιλοσοφία, χρησιμοποιεί με τη μη συμβατική ιατρική την ομοιοπαθητική και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, ώστε να επιδρά στον άνθρωπο και στην αυτοϊασή του με ηπιότερες θεραπευτικές μεθόδους, σε αντιδιαστολή με τη συμβατική ιατρική η οποία διαγιγνώσκει την πάθηση ή τη διαταραχή και στη συνέχεια χορηγεί στον ασθενή φάρμακα, συχνά ισχυρά, για να εξαλείψει τα συμπτώματα.

Εκεί είναι που πρέπει να επέμβει η ολιστική ιατρική και να εξετάσει την προδιάθεση της εκάστοτε παθήσεως ή της συγκεκριμένης κλινικής κατάστασης του ατόμου, λαμβάνοντας υπόψιν και τον προληπτικό χαρακτήρα και όχι μόνο το φαινομενικο-θεραπευτικό. Με άλλα λόγια εστιάζει στον πυρήνα του προβλήματος, προλαμβάνοντας το πρόβλημα.

Θετικές επιστήμες:

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί οι οποίες ως ηπιότερες σε σχέση με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η συμβατική ιατρική επηρεάζουν τον ασθενή με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με την επιστήμη στην οποία υπάγονται.

Σύμφωνα με το μη συμβατικό θεραπευτικό σύστημα υπάρχουν οι εξής μέθοδοι:

Βελονισμός: Γέννημα της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, η οποία θεωρεί από τα αρχαία χρόνια το ανθρώπινο σώμα σαν ένα ενεργειακό σύστημα στο οποίο διάφορες ενέργειες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους προκειμένου να δημιουργήσουν τον ανθρώπινο οργανισμό με βάση τα αρχαία κινέζικα ιατρικά συγγράμματα που περιέχουν την πρακτική εφαρμογή της μεθόδου αυτής είναι στη φάση να θεραπεύσει ένα ευρύ φάσμα ασθενειών εδώ και 4000 χρόνια. Μαζί με τις γνώσεις που αποκτήθηκαν τα τελευταία περίπου 30 χρόνια η σύγχρονη επιστήμη είναι σε θέση να ερμηνεύσει επαρκώς το νευροφυσιολογικό υπόστρωμα της δράσης του βελονισμού και η μέθοδος αυτή σε θέση να θεραπεύσει ανίατες ασθένειες και χρόνιες παθήσεις, αποκαθιστώντας την ενεργειακή ισορροπία του οργανισμού που έχει διαταραχθεί από εξωγενείς παράγοντες, με την τοποθέτηση βελόνων σε σημεία του δέρματος. Η ολιστική παραδοσιακή κινεζική ιατρική υπερνικά την υπερεξειδίκευση της συμβατικής σύγχρονης ιατρικής.

Ομοιοπαθητική: Μια καθαρά φυσική μέθοδος που θεραπεύει μόνιμα ήπια και χωρίς παρενέργειες. Χρησιμοποιεί φάρμακα φυτικής, ζωικής ή ορυκτής προέλευσης, τα οποία παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο σε αντίθεση με τα χημικά φάρμακα που περιέχουν προσμείξεις χημικών φαρμακευτικών ουσιών. Η «κλασσική» ομοιοπαθητική (υπάρχουν και άλλες μορφές) μπορεί να θεραπεύσει οξείες και χρόνιες νόσους καλύπτοντας το μεγαλύτερο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας. Όπως ο βελονισμός έτσι και η ομοιοπαθητική θεωρεί τον άνθρωπο ως ενιαίο σύνολο με την έννοια που αναφέραμε παραπάνω. Ξεκινάει με την έρευνα του πλήρους ιατρικού και ομοιοπαθητικού ιστορικού του ατόμου κι επεμβαίνει στη γαστρεντερολογία, τη δερματολογία, την ανδρολογία και τη γυναικολογία, την παιδιατρική, την πνευμονολογία, τη νευρολογία, την ψυχιατρική και φυσικά την παθολογία καθώς και τους λοιπούς κλάδους της συμβατικής ιατρικής.

Αθλητισμός

Έτσι όπως η ολιστική επιδρά, βλέπει τον άνθρωπο και τον ασθενή, αυτή δηλαδή την πολυφασματική προσέγγιση του ατόμου και τη γνώση που απαιτείται για τη θεραπεία του και τη διατήρηση της καλής του υγείας, μας δείχνει το ότι ο ολισμός και ο αθλητισμός συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται στα πλαίσια του ευ ζην. Προχωρώντας όμως στις υψηλές επιδόσεις, τον πρωταθλητισμό και την ανάγκη που έχει δημιουργηθεί κυρίως κοινωνικά να βλέπουμε τον αθλητή να ξεπερνά κάθε μέρα τον εαυτό του στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας, να ξεπερνά και το όριο το οποίο έχει θέσει ο συναθλητής, θα λέγαμε ότι πλέον η ολιστική προσέγγιση ενός αθλητή αποτελεί μονόδρομο.

Ο αθλητής όπως και ο κάθε άνθρωπος όταν αντιμετωπίζεται ολιστικά και κατανοώντας ο προπονητής ότι ο αθλητής του δεν είναι απλώς μια βιολογική μηχανή, την οποία πρέπει να πιέσει και να τροφοδοτήσει με καύσιμα, και πολλές φορές ακόμη και στεροειδή, για να μπορέσει να κάνει αυτό το κάτι παραπάνω που όλοι περιμένουν.

Εφαρμόζοντας λοιπόν μια έννοια, θα λέγαμε, ολιστικής προπονητικής, ο αθλητής δύναται να ανταγωνιστεί σε κορυφαίο επίπεδο καταπολεμώντας παράλληλα τη μάστιγα πλέον του αθλητισμού, τα στεροειδή αναβολικά φάρμακα, διότι ο ολισμός δεν επιτρέπει ακόμη και ιδεολογικά στον προπονητή του αθλητή να του χορηγήσει παράνομες ουσίες, κάτι που έτσι κι αλλιώς η ομοιοπαθητική το εφαρμόζει για τη θεραπεία και την αυτοϊαση του ανθρώπου.

Έτσι, ο ολιστικός προπονητής στοχεύει στην καθημερινή αύξηση της επίδοσης του αθλητή του ανάλογα πάντοτε με τους στόχους του, σεβόμενος όμως πάντοτε την καλή υγεία του.

Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε πως η εφαρμογή της ολιστικής θεωρίας δεν εφαρμόζεται μόνο στα ατομικά αθλήματα αλλά και στα ομαδικά όπου το σύνολο πρέπει να λειτουργήσει ενιαία ώστε να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε από την εξατομίκευση του ανθρώπου στην εξατομίκευση του συνόλου της ομάδας το οποίο απαιτεί τομείς της ολιστικής θεωρίας που η συμβατική ιατρική δεν μπορεί να προσεγγίσει τόσο αποτελεσματικά.