Όλα όσα γνωρίζουμε για τα τεστ του COVID-19
Υπάρχουν δύο είδη test για τον COVID-19: Τα test ιών και τα τεστ αντισωμάτων. Ένα test που αφορά τον έλεγχο του ιού, μας ενημερώνει εάν έχουμε την αντίστοιχη λοίμωξη. Ένα test αντισωμάτων μας ενημερώνει εάν είχαμε στο παρελθόν την αντίστοιχη λοίμωξη.
Το εν λόγω test αντισωμάτων μπορεί να μην είναι σε θέση να δείξει εάν τη συγκεκριμένη στιγμή, κατά την οποία πραγματοποιείται, υπάρχει η λοίμωξη, επειδή πιθανώς να χρειαστούν από μία έως τρεις εβδομάδες μετά τη μόλυνση από τον ιό για να δημιουργηθούν αντισώματα. Επιπρόσθετα, εάν κάποιος αποκτήσει αντισώματα στον ιό δεν είναι σίγουρο κατά πόσο μπορεί το γεγονός αυτό από μόνο του να τον προστατεύσει από το να μολυνθεί ξανά από τον ιό ή για πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει αυτή η προστασία.
Τα test ιών ελέγχουν δείγματα από το αναπνευστικό μας σύστημα (όπως επιχρίσματα από το εσωτερικό της μύτης) ώστε να αποδείξουν εάν τη συγκεκριμένη στιγμή του ελέγχου αυτού υπάρχει λοίμωξη με τον ιό SARS-CoV-2, τον ιό δηλαδή που προκαλεί τον COVID-19.
Υπάρχουν δύο ευρείες κατηγορίες test. Ορισμένα αναζητούν την παρουσία του ιού, π.χ. τη δοκιμή RT-PCR. Άλλα τεστ αναζητούν τα αντισώματα που προκύπτουν όταν ένα σώμα δέχεται επίθεση από τον ιό. Οι σκοποί για τους οποίους τα αποτελέσματα των δοκιμών είναι χρήσιμα είναι διαφορετικοί για τα δύο είδη τεστ. Μια άλλη επιλογή είναι να ερευνηθεί εάν υπάρχει βλάβη στους πνεύμονες είτε μέσω αξονικής τομογραφίας είτε χαμηλής κατανάλωσης οξυγόνου, καθώς το τεστ μέσω RT-PCR απαιτεί τον εντοπισμό του ιού ειδικά στα αρχικά του στάδια.
Τρέχουσα μόλυνση
Αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης
Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) είναι μια διαδικασία που αναγκάζει ένα πολύ μικρό και συγκεκριμένο τμήμα DNA να πολλαπλασιαστεί ή να πολλαπλασιαστεί πολλές εκατοντάδες χιλιάδες φορές, έτσι ώστε να υπάρξει αρκετό ώστε να ανιχνευθεί και να αναλυθεί. Ιοί όπως ο SARS-CoV-2 δεν περιέχουν DNA αλλά μόνο RNA. Όταν συλλέγεται ένα αναπνευστικό δείγμα από το άτομο που υποβάλλεται στο σχετικό τεστ, γίνεται η επεξεργασία του δείγματος αυτού με ορισμένες χημικές ουσίες οι οποίες αφαιρούν τις ξένες ουσίες και εξάγουν μόνο το RNA από το δείγμα.
Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης αντίστροφης μεταγραφής (RT-PCR) είναι μια τεχνική που χρησιμοποιεί πρώτα αντίστροφη μεταγραφή για να μετατρέψει το εκχυλισμένο RNA σε DNA και στη συνέχεια χρησιμοποιεί PCR για να ενισχύσει ένα κομμάτι του DNA που προκύπτει σε τέτοιο βαθμό ώστε να εξεταστεί, προκειμένου να προσδιοριστεί εάν ταιριάζει ο γενετικός κώδικας του SARS-CoV-2. Το PCR σε πραγματικό χρόνο (qPCR) παρέχει πολλά πλεονεκτήματα που αφορούν την προαναφερόμενη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της αυτοματοποίησης και ενεργοποίησης υψηλής απόδοσης του τεστ, το οποίο παρέχει πιο αξιόπιστα αποτελέσματα.
Γι’ αυτό το λόγο η μέθοδος αυτή έχει προτιμηθεί μεταξύ άλλων. Γενικώς η συνδυαστική αυτή μέθοδος έχει την σύντομη ονομασία της ως qRT-PCR ή rRT-PCR ή RT-qPCR, αν και μερικές φορές προτιμάται μόνο η ονομασία της ως RT-PCR ή PCR για συντομογραφία. Το τεστ μπορεί να γίνει σε αναπνευστικά δείγματα που λαμβάνονται με διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένου ενός ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος ή δείγματος πτυέλων, καθώς και του σάλιου. Τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα διαθέσιμα μέσα σε λίγες ώρες έως 2 ημέρες.
Η RT-PCR που πραγματοποιείται με φαρυγγικά επιχρίσματα παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα μόνο εάν γίνει κατά την πρώτη εβδομάδα της νόσου. Αργότερα ο ιός μπορεί να εξαφανιστεί στο λαιμό ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται στους πνεύμονες.
Για τα άτομα που υποβάλλονται στη διαδικασία του τεστ κατά τη δεύτερη εβδομάδα της λοίμωξης αντί του δείγματος του υλικού που λαμβάνεται αρχικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί δειγματοληπτικό υλικό από τους αεραγωγούς με καθετήρα αναρρόφησης ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί υλικό από πτύελα.
Το σάλιο έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα κοινό και συχνό μέσο της μετάδοσης των ιών και τα αποτελέσματα που παρέχονται στον FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων στις ΗΠΑ) υποδηλώνουν ότι ο έλεγχος του σάλιου μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικός με τα ρινικά ή τα φαρυγγικά επιχρίσματα.
Ο FDA έχει χορηγήσει εξουσιοδότηση έκτακτης ανάγκης για ένα τεστ με το οποίο συλλέγεται και χρησιμοποιείται σάλιο αντί του παραδοσιακού ρινικού στυλεού. Υποστηρίζεται ότι αυτό θα μειώσει τον κίνδυνο για τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας, θα είναι πολύ πιο συμβατό για τον ασθενή και θα επιτρέψει σε άτομα που βρίσκονται σε καραντίνα να συλλέγουν τα δικά τους δείγματα πιο αποτελεσματικά.
Σύμφωνα με ορισμένους εμπειρογνώμονες, είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε τα λειτουργικά χαρακτηριστικά του τεστ σάλιου και αν θα αποδειχθεί τόσο ευαίσθητο όσο το ρινοφαρυγγικό τεστ επιχρίσματος. Συγκεκριμένες μελέτες δείχνουν ότι η διαγνωστική αξία του σάλιου εξαρτάται από τον τρόπο συλλογής των δειγμάτων αυτών (από τον λαιμό, από την στοματική κοιλότητα ή από σιελογόνους αδένες).
Μια πρόσφατη δοκιμή που πραγματοποιήθηκε από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Yale διαπίστωσε ότι το σάλιο απέδωσε μεγαλύτερη ευαισθησία ανίχνευσης αλλα και αποτελεσματικότητα σε όλη τη διάρκεια της λοίμωξης σε σύγκριση με δείγματα που ελήφθησαν από ρινοφαρυγγικά επιχρίσματα.
Τεστ για προηγούμενη λοίμωξη
Οι εξετάσεις αίματος αντισωμάτων, που ονομάζονται επίσης τεστ αντισωμάτων, ελέγχουν το αίμα του ασθενούς αναζητώντας αντισώματα, τα οποία δείχνουν εάν το άτομο είχε υποστεί προηγουμένως μόλυνση με τον ιό. Ανάλογα με το πότε κάποιος μολύνθηκε και το χρονοδιάγραμμα του τεστ, το τεστ ενδέχεται να μην βρει αντισώματα σε κάποιον με τρέχουσα λοίμωξη COVID-19. Τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες που βοηθούν στην καταπολέμηση των λοιμώξεων.
Τα τεστ αντισωμάτων δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση τρέχουσας λοίμωξης από τον COVID-19. Για να αποδειχθεί εάν υπάρχει τρέχουσα λοίμωξη, χρειάζεστε ένα ιικό τεστ, το οποίο ελέγχει αναπνευστικά δείγματα, όπως ο στυλεός από την περιοχή της μύτης.
Τα test αντισωμάτων είναι διαθέσιμα μέσω παρόχων υγειονομικής περίθαλψης και εργαστηρίων.
Δοκιμασίες ισοθερμικής ενίσχυσης
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι ενίσχυσης ισοθερμικού νουκλεϊκού οξέος που λειτουργούν κατ ‘αρχήν όπως η μέθοδος PCR, ενισχύοντας ένα κομμάτι του γονιδιώματος του ιού, αλλά είναι ταχύτερες από την PCR επειδή δεν περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενους κύκλους θέρμανσης και ψύξης του δείγματος.
Αντιγόνο
Το αντίγονο είναι το μέρος ενός παθογόνου που προκαλεί ανοσοαπόκριση. Ενώ τα tests RT-PCR αναζητούν RNA από τον ιό και τα αντίστοιχα tests αντισωμάτων ανιχνεύουν ανθρώπινα αντισώματα που έχουν δημιουργηθεί εναντίον του ιού (ανιχνεύσιμες ημέρες ή εβδομάδες μετά την έναρξη της μόλυνσης), τα tests αντιγόνων αναζητούν πρωτεΐνες από την επιφάνεια του ιού. Στην περίπτωση ενός κορονοϊού, οι πρωτεΐνες αυτές συλλέγονται επιφανειακά και χρησιμοποιείται ρινικό επίχρισμα για τη συλλογή δειγμάτων από τη ρινική κοιλότητα. Μία από τις δυσκολίες των tests αντιγόνου ήταν η εύρεση ενός πρωτεϊνικού στόχου μοναδικού για το SARS-CoV-2.
Τα εν λόγω tests αντιγόνου θεωρούνται από πολλούς ως ο μόνος τρόπος ανίχνευσης οξείας μόλυνσης στην απαιτούμενη με τον κατάλληλο βέβαια αριθμό δειγματοληπτικών υλικών.
Τα τεστ ενίσχυσης ισοθερμικού νουκλεϊκού οξέος, όπως το τεστ από την Abbot Labs, μπορούν να επεξεργαστούν μόνο ένα δείγμα κάθε φορά βάσει μίας εργαστηριακής εγκατάστασης.
Τα RT-PCR είναι ακριβή, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος, ενέργεια και εκπαιδευμένο προσωπικό για την εκτέλεση των διαδικασιών.
«Ποτέ δεν θα υπάρχει η δυνατότητα βάσει της μεθόδου PCR να κάνουμε 300 εκατομμύρια τεστ την ημέρα ή να υποβάλλονται όλοι στο τεστ πριν πάνε στη δουλειά ή στο σχολείο», δήλωσε η Deborah Birx, επικεφαλής της Task Force του Λευκού Οίκου Coronavirus, στις 17 Απριλίου. «Αλλά μπορεί να υπάρχει με το τεστ αντιγόνου».
Ένα τεστ αντιγόνου λειτουργεί λαμβάνοντας ένα ρινικό επίχρισμα από έναν ασθενή και εκθέτοντάς το σε λωρίδες χαρτιού που περιέχουν τεχνητά αντισώματα σχεδιασμένα να συνδέονται με αντιγόνα κορονοϊού. Τυχόν αντιγόνα που υπάρχουν θα συνδεθούν με τις λωρίδες και θα δώσουν οπτική ανάγνωση. Η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 30 λεπτά, μπορεί να προσφέρει αποτελέσματα επί τόπου και δεν απαιτεί ακριβό εξοπλισμό ή εκτεταμένη εκπαίδευση.
Το πρόβλημα είναι ότι στην περίπτωση των αναπνευστικών ιών συχνά δεν υπάρχει αρκετό από το αντιγόνο υλικό που υπάρχει στο ρινικό επίχρισμα ώστε να είναι ανιχνεύσιμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα που είναι ασυμπτωματικά και έχουν πολύ λίγη έως καθόλου ρινική απόρριψη.
Σε αντίθεση με το τεστ RT-PCR, το οποίο ενισχύει πολύ μικρές ποσότητες γενετικού υλικού έτσι ώστε να υπάρχει υψηλή ανίχνευση, δεν υπάρχει ενίσχυση ιικών πρωτεϊνών σε ένα τεστ αντιγόνου. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η ευαισθησία παρόμοιων τεστ αντιγόνου για αναπνευστικές παθήσεις όπως η γρίπη, φτάνει το 34% έως και το 80%.
«Με βάση αυτές τις πληροφορίες, οι μισοί ή περισσότεροι από τους μολυσμένους ασθενείς με COVID-19 ενδέχεται να χάσουν τέτοιες εξετάσεις, ανάλογα με την ομάδα των ασθενών που ελέγχθηκαν», δήλωσε ο ΠΟΥ. Πολλοί επιστήμονες αμφιβάλλουν εάν ένα τεστ αντιγόνου μπορεί να είναι τόσο αξιόπιστο στο χρόνο ώστε να είναι χρήσιμο έναντι του Covid-19.
Παλαιότερη μόλυνση
Οι ορολογικές εξετάσεις βασίζονται σε αίμα και όχι σε ρινικό επίχρισμα ή επίχρισμα λαιμού και μπορούν να εντοπιστούν σε άτομα που έχουν μολυνθεί και έχουν ήδη αναρρώσει από τον Covid-19, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν γνώριζαν ότι είχαν μολυνθεί. Τα περισσότερα ορολογικά τεστ βρίσκονται στο ερευνητικό στάδιο ανάπτυξης.
Μέρος της ανοσοαπόκρισης στη μόλυνση είναι η παραγωγή αντισωμάτων συμπεριλαμβανομένων των IgM και IgG. Σύμφωνα με τον FDA, τα αντισώματα IgM έναντι του SARS-CoV-2 είναι γενικά ανιχνεύσιμα στο αίμα αρκετές ημέρες μετά την αρχική λοίμωξη, αν και τα επίπεδα κατά τη διάρκεια της λοίμωξης δεν είναι καλά χαρακτηρισμένα. Τα αντισώματα IgG στον SARS-CoV-2 γίνονται γενικά ανιχνεύσιμα 10 – 14 ημέρες μετά τη μόλυνση, αν και μπορεί να ανιχνευθούν νωρίτερα και συνήθως κορυφώνονται περίπου 28 ημέρες μετά την έναρξη της λοίμωξης. Δεδομένου ότι τα αντισώματα παρουσιάζονται με αργό ρυθμό, δεν αποτελούν τους καλύτερους δείκτες οξείας λοίμωξης, αλλά καθώς μπορούν να παραμείνουν στην κυκλοφορία του αίματος για πολλά χρόνια, είναι ιδανικά για την ανίχνευση ιστορικών λοιμώξεων.
Τα τεστ αντισωμάτων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό του ποσοστού του πληθυσμού που έχει προσβληθεί από την ασθένεια και, ως εκ τούτου, θεωρείται ότι έχουν κάποια ανοσία. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η ανοσοαπόκριση.
Από τον Απρίλιο του 2020 οι χώρες εξετάζουν το ενδεχόμενο να εκδώσουν τα λεγόμενα διαβατήρια ασυλίας ή πιστοποιητικά χωρίς κίνδυνο σε άτομα που έχουν αντισώματα κατά του Covid-19, επιτρέποντάς τους να ταξιδέψουν ή να επιστρέψουν στην εργασία τους με την προϋπόθεση ότι προστατεύονται από την επανεμφάνιση του ιού. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από τις 24 Απριλίου 2020, «Δεν υπάρχουν προς το παρόν ενδείξεις ότι τα άτομα που έχουν αναρρώσει από τον COVID-19 και έχουν αντισώματα προστατεύονται από μια δεύτερη μόλυνση».
Ένας από τους λόγους της αβεβαιότητας αυτής είναι ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι τρέχουσες δοκιμές αντισωμάτων Covid-19 που γίνονται σε μεγάλη κλίμακα είναι μόνο για ανίχνευση αντισωμάτων σύνδεσης και δεν αφορούν εξουδετερωτικά αντισώματα. Ένα εξουδετερωτικό αντίσωμα (NAb) είναι ένα αντίσωμα που υπερασπίζεται ένα κύτταρο από ένα παθογόνο ή μολυσματικό σωματίδιο εξουδετερώνοντας οποιαδήποτε επίδραση έχει βιολογικά. Η εξουδετέρωση καθιστά το σωματίδιο πλέον μολυσματικό ή παθογόνο.
Ένα δεσμευτικό αντίσωμα θα συνδέεται με το παθογόνο αλλά το παθογόνο παραμένει μολυσματικό. Ο σκοπός μπορεί να είναι το παθογόνο να δώσει το σήμα για καταστροφή από το ανοσοποιητικό σύστημα. Μπορεί ακόμη και να ενισχύσει τη μολυσματικότητα αλληλεπιδρώντας με υποδοχείς σε μακροφάγους. Δεδομένου ότι τα περισσότερα τεστ αντισωμάτων Covid-19 θα περιέχουν θετικό αποτέλεσμα μόνο εφόσον ανιχνεύσουν δεσμευτικά αντισώματα, τα εν λόγω τεστ δεν μπορούν να δείξουν ότι το άτομο που έχει υποβληθεί σε αυτό έχει δημιουργήσει NAbs που θα του έδιναν προστασία έναντι της επανεμφάνισης του ιού.
Είναι σαφές ότι εάν ανιχνευθούν αντισώματα σύνδεσης το άτομο δημιουργεί NAbs για πολλές ιογενείς ασθένειες, αλλά αυτό δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί ότι ισχύει για τον Covid-19.
Μελέτη 175 ατόμων στην Κίνα που είχαν αναρρώσει από τον COVID – 19 και είχαν ήπια συμπτώματα αναφέρει ότι 10 άτομα δεν παρήγαγαν ανιχνεύσιμα NAbs κατά τη στιγμή της ρινικής απόρριψης, ούτε στη συνέχεια ανέπτυξαν NAbs. Ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι ασθενείς ανέκαμψαν χωρίς τη βοήθεια των NAbs και εάν είχαν κίνδυνο επανεμφάνισης του SARS-CoV-2 αφέθηκε για περαιτέρω εξέταση.
Μια επιπλέον πηγή αβεβαιότητας είναι το γεγονός ότι ακόμα και αν υπάρχουν NAbs, αρκετοί ιοί, όπως ο HIV, έχουν αναπτύξει μηχανισμούς για την αποφυγή των αντιδράσεων NAb. Ενώ αυτό πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της λοίμωξης COVID-19, οι προηγούμενες επιστημονικές εμπειρίες που αφορούν ιογενή λοίμωξη, γενικά, υποστηρίζουν ότι στους περισσότερους ασθενείς που είχαν αναρρώσει, το επίπεδο NAb αποτελούσε ένα καλό δείκτη προστατευτικής ανοσίας.
Γίνεται γενικώς δεκτό ότι μόλις ένα άτομο μολυνθεί, η πιθανότητα να νοσήσει από μια δεύτερη λοίμωξη δύο έως τρεις μήνες αργότερα είναι χαμηλή, αλλά δεν είναι γνωστό πόσο καιρό θα διαρκέσει η προστατευτική ανοσία. Μία μελέτη διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να εμφανιστεί εκ νέου μόλυνση μέσα σε διάστημα 29 ημερών από τη μόλυνση σε ασθενείς που είχαν μολυνθεί με SARS-CoV-2.
Επιπρόσθετα μελέτες έχουν δείξει ότι τα NAbs στον αρχικό ιό SARS (ο προκάτοχος του τρέχοντος SARS-CoV-2) μπορούν να παραμείνουν ενεργά στα περισσότερα άτομα για δύο χρόνια ενώ μπορούν να εξαφανιστούν μετά από έξι χρόνια. Ωστόσο, τα κύτταρα μνήμης συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων μνήμης Β και των κυττάρων μνήμης Τ μπορούν να διαρκέσουν πολύ περισσότερο και μπορεί να έχουν την ικανότητα να μειώσουν σημαντικά τη σοβαρότητα μιας επαναμόλυνσης.
Επιπροσθέτως
Μια πρόσφατη μελέτη Δανών επιστημόνων διαπίστωσε ότι τρία στα τέσσερα κινεζικά κιτ δοκιμής είχαν ποσοστό ακρίβειας 90 τοις εκατό στην ανίχνευση του Covid-19.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα κιτ δοκιμής που χρησιμοποιήθηκαν για τον εντοπισμό ασθενών από τον ιό Covid-19 που εισήχθησαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας στο Νοσοκομείο της Βόρειας Ζηλανδίας στην πόλη Hillerod της Δανίας.
Στα ευρήματά τους, τα οποία δημοσιεύθηκαν στον ιστότοπο προεκτύπωσης Medrxiv.org στις 10 Απριλίου, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί, οι ερευνητές δήλωσαν ότι η μελέτη βασίστηκε σε δείγματα που ελήφθησαν από άτομα που είχαν μολυνθεί με τον κορονοϊό και είχαν εισαχθεί στη μονάδα εντατικής θεραπείας στο Νοσοκομείο Βόρειας Ζηλανδίας στο Χίλεροντ.
Μια δοκιμή αντισωμάτων γνωστή ως μια δοκιμασία ανοσοπροσροφητικού που σχετίζεται με ένζυμο και δύο τεστ σημείου φροντίδας είχαν επίσης ποσοστό ακρίβειας 100% για την ανίχνευση ασθενών που δεν είχαν τον ιό Covid-19, ανέφερε η έκθεση.
«Η ακριβής διάγνωση του Covid-19 είναι απαραίτητη όχι μόνο για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη φροντίδα των ασθενών, αλλά και για να διευκολυνθεί η ταυτοποίηση των ατόμων που έχουν προσβληθεί από SARS-CoV-2, συμπεριλαμβανομένων των ασυμπτωματικών φορέων, που πρέπει να απομονωθούν για να περιορίσουν την εξάπλωση του ιού», ανέφερε η έκθεση.
Το τέταρτο κιτ κινεζικής δοκιμής στη μελέτη απομακρύνθηκε από την πλήρη διαδικασία του τεστ αφού είχε άσχημα αποτελέσματα σε έναν αρχικό γύρο δοκιμών, όπως η ίδια έκθεση αναφέρει.
Η μελέτη, η οποία εξέτασε επίσης κιτ που κατασκευάστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και τον Καναδά, δεν έχει ακόμη επαληθευτεί από την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μελέτης της Δανίας αναμφίβολα θα ανακουφίσουν τους κινέζους κατασκευαστές κιτ δοκιμών μετά από μια σειρά ισχυρισμών για κακή ποιότητα προϊόντος.
Τον περασμένο μήνα, ένα ισπανικό ερευνητικό ινστιτούτο διαπίστωσε ότι τα κιτ ταχείας δοκιμής Covid-19 που κατασκευάστηκαν από μια κινεζική εταιρεία βιοτεχνολογίας είχαν ποσοστό ακρίβειας μόλις 30%.
Η Τουρκία και η Τσεχική Δημοκρατία διαμαρτυρήθηκαν επίσης για την πώληση προϊόντων κακής ποιότητας, όπως και οι Φιλιππίνες, αν και αργότερα η υπηρεσία υγείας στη Μανίλα ζήτησε συγγνώμη για το γεγονός αυτό.
Εν τω μεταξύ, μια βρετανική μελέτη με επικεφαλής τον Derrick Crook, καθηγητή μικροβιολογίας στο νοσοκομείο John Radcliffe στην Οξφόρδη, ανέφερε ότι ενώ τα ανοσοπροσροφητικά τεστ που σχετίζονται με ένζυμα ήταν πολύ αποτελεσματικά στην ανίχνευση του αντισώματος που είναι γνωστό ως ανοσοσφαιρίνη G – το οποίο βοηθά στη διάγνωση του Covid-19 και είναι διαθέσιμο στο εμπόριο- τα κιτ δοκιμής δεν ήταν πάντα ακριβή.
Οι ερευνητές εξέτασαν εννέα διαφορετικά κιτ δοκιμών και βρήκαν ότι έχουν ποσοστό ακρίβειας μόλις 55 έως 70%.
Σε κάθε περίπτωση καθημερινά ανακύπτουν νέα στοιχεία και αναμένουμε την αξιολόγησή τους ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα.
