Οι συνέργειες της βιταμίνης Β12

ΒΙΤΑΜΙΝΗ Β12 ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ

Η βιταμίνη Β12 συνδυάζεται με μικροθρεπτικά συστατικά όπως το φολικό οξύ, το ασβέστιο, η βιοτίνη και το μαγνήσιο στο σώμα.

Η βιταμίνη Β12 και οι αλληλεπιδράσεις της

Ο μεταβολισμός μας είναι ένα πολύπλοκο σύστημα διαδοχικών εποικοδομητικών και συμπληρωματικών αντιδράσεων – χωρίς θρεπτικά συστατικά για τον εαυτό του, αντίθετα όλα εξαρτώνται από αλληλεπιδράσεις με πολλά άλλα θρεπτικά συστατικά. Το ίδιο ισχύει και για τη βιταμίνη Β12.

Ενώ πολλές ασθένειες και φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την αποτελεσματικότητα της βιταμίνης Β12, υπάρχουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά τα οποία μπορούν να υποστηρίξουν την επίδρασή της ή ακόμα και να καταστήσουν δυνατή την πρώτη περίπτωση. Το άρθρο αυτό παρέχει μια επισκόπηση αυτών των αλληλεπιδράσεων και επιλογών για λογικούς θρεπτικούς συνδυασμούς για τη θεραπεία με βιταμίνη Β12, καθώς και για τη γενική υγεία.

Βιταμίνη Β12 και φολικό οξύ

Καθώς το προϊόν βιταμίνης Β12 και το φολικό οξύ διερευνάται με περισσότερες λεπτομέρειες, το φολικό οξύ είναι ο πιο άμεσος «συνεργάτης» της βιταμίνης Β12. Η βιταμίνη Β12 είναι υπεύθυνη για τη μετατροπή του φολικού οξέος στη βιοδραστική του μορφή μετά από διάφορες αντιδράσεις – με άλλα λόγια, το επαναδραστηριοποιεί. Χωρίς τη βιταμίνη Β12, το σώμα υποφέρει πιο άμεσα από μια λειτουργική ανεπάρκεια φυλλικού οξέος, καθώς το φυλλικό οξύ αφήνεται κολλημένο μέσα στο σώμα μας στην άχρηστη μορφή του. Υπάρχει σαφώς αρκετό φολικό οξύ, αλλά δεν μπορεί να μετατραπεί.

Βιοτίνη (Βιταμίνη Β7)

Η δεύτερη βιοδραστική μορφή της βιταμίνης Β12, της αδενοσυλκοβαλαμίνης, απαιτεί βιοτίνη (επίσης γνωστή ως βιταμίνη Β7 ή βιταμίνη Η) και μαγνήσιο, προκειμένου να εκπληρώσει τον σημαντικό ρόλο της στην ενίσχυση της λειτουργίας του μηχανοστασίου των κυττάρων μας, αλλιώς γνωστά ως μιτοχόνδρια. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, η εξάρτηση είναι έμμεση.

Η αδενοσυλοκοβαλαμίνη είναι μέρος του ενζύμου μεθυλομηλονυλο-ΟοΑ μουτάση, η οποία εμπλέκεται στη μετατροπή του μεθυλομηλονυλο-ΟοΑ σε σουκκινυλο-ΟοΑ. Το μεθυλομηλονυλο-ΟοΑ, με τη σειρά του, σχηματίζεται από προπιονύλιο-ΟοΑ σε ένα προηγούμενο στάδιο μετατροπής, ένα βήμα που είναι απαραίτητο για τη βιοτίνη και το μαγνήσιο.

Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας βιοτίνης, μπορεί να προκύψει η κατάσταση ότι υπάρχει επαρκώς αρκετή αδενοσυλκοβαλαμίνη διαθέσιμη {…} επειδή οι συνεργάτες της αντίδρασης δεν μπορούν να σχηματιστούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστούν τα συμπτώματα ανεπάρκειας βιταμίνης Β12, αν και το επίπεδο B12 στο αίμα παραμένει φυσιολογικό. Μια δοκιμασία ούρων MMA, από την άλλη πλευρά, θα έδειχνε έλλειψη βιταμίνης Β12 παρόλο που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Η λήψη βιταμίνης Β12 επίσης δεν θα φέρει τέλος στα αντίστοιχα συμπτώματα, καθώς η βιταμίνη Β12 απλώς παραμένει αναποτελεσματική λόγω της έλλειψης βιοτίνης.

Η βιοτίνη αντιδρά πολύ ευαίσθητα στις ελεύθερες ρίζες, οπότε η λήψη πρόσθετης βιοτίνης καθίσταται πολύ απαραίτητη σε περιπτώσεις στρες, άθλησης υψηλής απόδοσης και ασθένειας, κατά την οποία η απαίτηση βιοτίνης του σώματος αυξάνεται άφθονα.

Ασβέστιο

Η απορρόφηση της βιταμίνης Β12 στο έντερο μέσω του εγγενούς παράγοντα είναι μια διαδικασία που εξαρτάται από το ασβέστιο. Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας ασβεστίου, αυτή η μέθοδος απορρόφησης γίνεται εξαιρετικά περιορισμένη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ελαφρά έλλειψη βιταμίνης Β12.

Ένα παράδειγμα αυτού είναι όταν παίρνουμε το φάρμακο διαβήτη, την μετφορμίνη, η οποία μειώνει το επίπεδο ασβεστίου στο έντερο σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί ασθενείς αναπτύσσουν ανεπάρκεια Β12. Ωστόσο, όπως έδειξαν μελέτες, αυτό μπορεί να αντισταθμιστεί από την ταυτόχρονη χορήγηση βιταμίνης Β12 και ασβεστίου.

Ως αποτέλεσμα των κακών διατροφικών συνηθειών, πολλοί άνθρωποι σήμερα υποφέρουν από υπερβολική οξίνιση. Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία της πρόσληψης ασβεστίου ενός ατόμου χρησιμοποιείται για την εξουδετέρωση αυτού του οξέος. Ένα έντονα υπερ-οξινισμένο έντερο μπορεί επίσης να οδηγήσει σε προβλήματα απορρόφησης Β12. Αυτό προωθεί τη σύσταση για μια γενικά ισορροπημένη βασική διατροφή.

Μια ανεπάρκεια βιταμίνης D μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ανεπάρκεια ασβεστίου, ακόμη και αν το σώμα προσπαθεί να αντιληφθεί τα χαμηλά επίπεδα ασβεστίου κινητοποιώντας το ασβέστιο που έχει λείψει από τα οστά. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν μια ανεπάρκεια βιταμίνης D συμπίπτει με υπερ-οξίνιση. Σε αυτή την περίπτωση καθώς και σε άλλες καταστάσεις, μπορεί να είναι λογικό να ληφθούν συμπληρώματα βιταμίνης Β12 με ασβέστιο, προκειμένου να βελτιστοποιηθεί ο ρυθμός απορρόφησης του εγγενούς παράγοντα. Εδώ, τα οργανικά άλατα ασβεστίου (κιτρικό ασβέστιο, γλυκονικό ασβέστιο και γαλακτικό ασβέστιο) είναι προτιμότερα από το κακώς απορροφημένο ανθρακικό ασβέστιο.

Μετατροπή βιταμίνης Β12 από βιταμίνη Β2 και Β3

Μια περαιτέρω αλληλεπίδραση αφορά τη μετατροπή της βιταμίνης Β12 στη μορφή βιοενεργού συνενζύμου της: το σώμα μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο τους Β12 τύπους μεθυλοκοβαλαμίνη και αδενοσυλοκοβαλαμίνη απευθείας, ενώ όλες οι άλλες μορφές βιταμίνης Β12 πρέπει πρώτα να μετατραπούν από το σώμα.

Τα βήματα μετατροπής που εμπλέκονται σε αυτό εξαρτώνται από τις βιταμίνες Β, βιταμίνη Β2 (ριβοφλαβίνη) και Β3 (νιασίνη). Σε περιπτώσεις θεραπείας με υψηλές δόσεις κυανοκοβαλαμίνης ή υδροξοκοβαλαμίνης, μπορεί να είναι χρήσιμο να ληφθούν αυτές οι βιταμίνες καθώς και συμπληρώματα ή μπορούν να παρέχονται επαρκώς μέσω της διατροφής.