Αρθριτικά

Ρευματικές παθήσεις, λοιπόν, είναι οι μη τραυματικές και μη χειρουργικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος και οι παθήσεις του συνδετικού ιστού. Είναι δηλ. οι παθήσεις των αρθρώσεων των τενόντων, των συνδέσμων, των ορογόνων θυλάκων, των μυών, των οστών και της σπονδυλικής στήλης. Ορισμένες, όμως, ρευματικές παθήσεις, όπως π.χ. οι λεγόμενες αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, δεν περιορίζονται μόνο στο μυοσκελετικό σύστημα, αλλά προσβάλλουν και διάφορα άλλα όργανα ή συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού, όπως π.χ. τους νεφρούς, το δέρμα, τα μάτια, τους πνεύμονες, την καρδιά, τις αρτηρίες, τις φλέβες, το ήπαρ, τον εγκέφαλο κ.λπ.

Το μυοσκελετικό σύστημα περικλείει, στηρίζει και προστατεύει τα ζωτικά όργανα και συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού (π.χ. εγκέφαλος, καρδιά, πνεύμονες, νεφροί, ήπαρ κ.λπ.), εξασφαλίζοντάς του ταυτόχρονα και ένα από τα σημαντικότερα αγαθά της ζωής: την κίνηση.

Το μυοσκελετικό σύστημα αποτελείται από 206 οστά, που συνδέονται μεταξύ τους με τις αρθρώσεις και με περισσότερους από 600 μυς, σχηματίζοντας τον αξονικό σκελετό ή σκελετό του κορμού και τον περιφερικό σκελετό ή σκελετό των άνω και κάτω άκρων. Ο αξονικός σκελετός αποτελείται από 80 οστά και περιλαμβάνει το οστά του κρανίου, του προσώπου, της σπονδυλικής στήλης, του στέρνου και των πλευρών. Ο περιφερικός σκελετός αποτελείται από 126 οστά και περιλαμβάνει τα οστά της ωμικής ζώνης, της πυέλου και τα οστά των άνω και κάτω άκρων. Οι μύες διατάσσονται σε στρώματα και καταλήγουν στους τένοντες με τους οποίους προσφύονται, δηλ. προσκολλώνται πάνω στα οστά. Με τη σύσπαση και τη χαλάρωση των μυών εκτελούνται μέσω των αρθρώσεων οι κινήσεις του μυοσκελετικού συστήματος.

Οι αρθρώσεις αποτελούν τις λειτουργικές μονάδες του μυοσκελετικού συστήματος. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σχηματική παράσταση μιας άρθρωσης και των περιαρθρικών μορίων. Τα δύο οστά που φτιάχνουν την άρθρωση καλύπτονται στις άκρες τους από μια φλάντζα, δηλ. τον αρθρικό χόνδρο. Η φλάντζα αυτή συμβάλλει τόσο στην απορρόφηση των μηχανικών δυνάμεων π.χ. στις  φέρουσες το βάρος του σώματος αρθρώσεις όσο και στην προστασία των οστών από την τριβή και τη φθορά κατά τη διάρκεια της λειτουργίας των αρθρώσεων, δηλ. κατά τη διάρκεια των κινήσεων. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους με τον αρθρικό θύλακο και τους συνδέσμους και έτσι δημιουργείται η άρθρωση που περικλείει την αρθρική κοιλότητα. Ο αρθρικός θύλακος επαλείφεται στην εσωτερική του επιφάνεια από τον αρθρικό υμένα. (Στον αρθρικό υμένα λαμβάνουν χώρα οι παθογενετικοί μηχανισμοί και τα φλεγμονώδη φαινόμενα πολλών ρευματικών παθήσεων). Μέσα στην κοιλότητα αυτή υπάρχει μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού που χρησιμεύει για τη λίπανση και την προστασία της άρθρωσης από την τριβή. Γύρω από την άρθρωση υπάρχουν διάφορα μαλακά μόρια με κύρια αποστολή την ενίσχυση της άρθρωσης και την εξασφάλιση της βασικής της λειτουργίας, που είναι η κίνηση. Τέτοια μόρια είναι:

• Οι μύες, που καταλήγουν στους τένοντες με τους οποίους προσφύονται, δηλ. προσκολλώνται, πάνω στα οστά σχηματίζοντας τις λεγόμενες ενθέσεις. Με τη σύσπαση και χαλάρωση των μυών γίνεται η κίνηση των αρθρώσεων.
• Τα τενόντια έλυτρα, που είναι σωληνωτές θήκες οι οποίες περιβάλλουν τους τένοντες.
• Οι ορογόνοι θύλακοι, δηλ. μικρές κύστες που περιέχουν ελάχιστη ποσότητα υγρού και έχουν ως κύρια αποστολή τη μείωση της μηχανικής τριβής κατά τη σύσπαση των μυών και την κίνηση των αρθρώσεων.
• Οι σύνδεσμοι, που στηρίζουν τις αρθρώσεις.

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 24 σπονδύλους, το ιερό οστό και τον κόκκυγα και σχηματίζοντας τον κεντρικό άξονα του σκελετού διακρίνεται σε 4 μοίρες: την αυχενική, τη θωρακική, την οσφυϊκή και την ιερή. Κάθε σπόνδυλος αρθρώνεται με τον αμέσως ανώτερο και τον κατώτερό του μέσω των μεσοσπονδυλίων δίσκων και των αρθρώσεων μεταξύ ορισμένων αποφύσεων των σπονδύλων, ενώ ένα ισχυρό συγκρότημα συνδέσμων συγκρατεί τους σπονδύλους μεταξύ τους και συμβάλλει στη διατήρηση της σταθερότητας και της λειτουργικότητας της σπονδυλικής στήλης. Οι αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων επιτρέπουν τις κινήσεις της σπονδυλικής στήλης προς τα εμπρός, προς τα πίσω και προς τα πλάγια, καθώς και τις στροφικές κινήσεις. Η σπονδυλική στήλη αρθρώνεται σε ενιαίο λειτουργικό σύνολο με την κεφαλή, τις πλευρές και τα λαγόνια οστά. Μεταξύ του ιερού οστού και των λαγόνιων οστών σχηματίζονται οι ιερολαγόνιες αρθρώσεις, που αποτελούν χαρακτηριστική εντόπιση των οροαρνητικών σπονδυλαρθριτίδων.

Οι ρευματικές παθήσεις διακρίνονται σε:

• Οξείες
• Υποτροπιάζουσες
• Χρόνιες

Οξείες ρευματικές παθήσεις είναι εκείνες που υποχωρούν με την κατάλληλη θεραπεία μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Τέτοιες παθήσεις είναι για παράδειγμα ορισμένες παθήσεις εξωαρθρικού ρευματισμού, όπως οι τενοντοελυτρίτιδες, οι ενθεσοπάθειες, οι ορογονοθυλακίτιδες, το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα κ.λπ., η ουρική αρθρίτιδα, η ψευδοουρική αρθρίτιδα κ.ά.

Υποτροπιάζουσες ρευματικές παθήσεις είναι εκείνες που διαρκούν ένα χρονικό διάστημα, το οποίο μπορεί να κυμαίνεται από ημέρες μέχρι εβδομάδες ή μήνες, και υποχωρούν για να επανεμφανιστούν μετά από εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια. Τέτοιες παθήσεις είναι για παράδειγμα οι κρυσταλλογενείς αρθρίτιδες, η νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet κ.ά.

Χρόνιες ρευματικές παθήσεις είναι εκείνες που  διαρκούν χρόνια ή δια βίου. Οι περισσότερες ρευματικές παθήσεις είναι χρόνιες, όπως για παράδειγμα, η οστεοαρθρίτιδα, οι αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, οι οροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες, οστεοπόρωση κ.ά.

Μηχανισμός

Η αρθρίτιδα είναι μια αρρώστια που προσβάλλει σχεδόν όλους μας σε κάποιο βαθμό από τα 50 και πάνω. Οι γυναίκες προσβάλλονται πολύ περισσότερο από τους άνδρες.

Τα αρθριτικά είναι μια αρρώστια που εμφανίζεται κυρίως στις αρθρώσεις στο αρχικό στάδιο αλλά με τον καιρό μπορεί να προσβάλει και τα κύρια όργανα του σώματος.  Πολύ σωστά στην ελληνική ορολογία η λέξη αρθριτικά είναι στον πληθυντικό. Όπως λένε οι ειδικοί, υπάρχουν περισσότερες από 100 μορφές αρθριτικών. Οι κυριότερες, για τις οποίες θα μιλήσουμε, είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα και η ουρική αρθρίτιδα. Η πρώτη μορφή παρουσιάζεται συνήθως από νεανική ηλικία, ενώ η δεύτερη ναι μεν παρουσιάζεται σε πιο προχωρημένη ηλικία, στην πραγματικότητα όμως, κατά τη γνώμη των ειδικών, και αυτή η μορφή αρχίζει πολύ νωρίτερα στη ζωή χωρίς να γίνει αντιληπτή. Η τρίτη μορφή είναι μια ειδική αρθρίτιδα, που είναι δυνατό να εμφανισθεί αναπάντεχα ως αποτέλεσμα ορισμένων ουσιών στη δίαιτα.

Εκείνο, που χαρακτηρίζει όλα τα αρθριτικά, είναι η φλεγμονή γύρω από το σημείο που ενώνονται τα κόκαλα, μικρά ή μεγάλα. Τί έχει συμβεί, ώστε να δημιουργηθεί η φλεγμονή;

Στο σημείο της ένωσης κάθε κόκαλο έχει ειδική προστασία από μια σκληρή, γλιστερή ουσία, που λέγεται χόνδρος. Για να γίνει η κίνηση ακόμα ευκολότερη, κάθε άρθρωση έχει μια μεμβράνη, η οποία διατηρεί ένα ειδικό υγρό, που λέγεται αρθρικό υγρό. Έτσι κάθε κίνηση γίνεται εύκολα, σχεδόν ασυναίσθητα, χωρίς την παραμικρή δυσκολία. Στην περίπτωση της αρρώστιας το ειδικό υγρό λιγοστεύει, ώσπου να ξεραθεί η άρθρωση. Σαν αποτέλεσμα, ο χόνδρος επίσης χάνει την ελαστικότητά του. Τα κόκαλα στην ένωση (άρθρωση) γρήγορα τρίβονται το ένα ενάντια στο άλλο. Αυτή η αφύσικη τριβή δημιουργεί φλεγμονή (πρήξιμο), πόνο και ό,τι άλλο είναι γνωστό στους ανθρώπους που υποφέρουν από αρθριτικά.

Λύσεις

Πολλοί άνθρωποι επωφελούνται από τη χειρουργική επέμβαση, όπως συνθετικά γόνατα και άλλες κεντρικές αρθρώσεις. Η αρρώστια, όμως, παραμένει, ο πόνος συνεχίζεται και οι ασθενείς καταφεύγουν στα παυσίπονα. Εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν, με την υπόθεση ότι σε κάποιο βαθμό η οστεοαρθρίτιδα είναι αποτέλεσμα της καταστρεπτικής ικανότητας που έχουν τα free radicals (ανισόρροπα μόρια οξυγόνου) μέσα στο σώμα μας. Δύο βιταμίνες, που βοηθούν να προφυλαχθείτε από το πρόβλημα αυτό είναι η βιταμίνη C και η βιταμίνη Ε στην καθημερινή δίαιτα. Σε δόσεις 2.000-3.000 mg βιταμίνη C ημερησίως σε 4 υποδιαιρέσεις και 400-1200 I.V. η βιταμίνη Ε με το φαγητό σας σε δύο υποδιαιρέσεις. Η βιταμίνη Ε πρέπει να είναι φυσική και όχι συνθετική ή για να φέρει καλό αποτέλεσμα.  Άλλη πρόταση είναι οι δύο θρεπτικές ουσίες, η γλυκοζαμίνη και η χονδροϊτίνη, όταν παίρνονται και οι δύο μαζί, είναι σε θέση να επανορθώσουν τα φθαρμένα κόκαλα (χόνδρο) και να ελαττώσουν τον πόνο. Μεταβολικοί χημικοί είναι ακόμα πιο ενθουσιώδεις για τα φυσιολογικά παυσίπονα και ιδιαίτερα τον συνδυασμό θειικής γλυκοζαμίνης και θειικής χονδροϊτίνης, γιατί όχι μόνο είναι ανώτερες ως παυσίπονα από τα φάρμακα, αλλά περιέχουν τις βασικές ουσίες για να επιδιορθώσουν τις ελαττωματικές αρθρώσεις όπως γόνατα, αγκώνες κτλ. και να αντιστρέψουν τα αρθριτικά. Επίσης, ειδικές ασκήσεις μπορούν να εξαλείψουν τον πόνο, παράλληλα μειώνοντας το επιπλέον βάρος και βελτιώνοντας τη διατροφή, ώστε να μειωθούν οι τοξίνες στο σώμα.

Η λύση πάντα ζητά ριζικές αλλαγές, δηλαδή τις αιτίες που προκαλούν την αρρώστια και τα συμπτώματά της. Και όπως στην περίπτωση του καρκίνου ή των καρδιακών παθήσεων, στα οποία αναφερθήκαμε στο παρελθόν, τα κύρια αίτια της αρρώστιας είναι η λανθασμένη δίαιτα, το περιβάλλον (τροφή-νερό-αέρας) και γενικά ο τρόπος, με τον οποίο ο κάθε ένας σέβεται την υγεία του.

Η σημασία της τροφής στην πρόληψη και στην καταπολέμηση της αρθρίτιδας δεν είναι θέμα μικρής σημασίας ή ακόμα κάτι που μπορεί να παραβλεφθεί όπως συστήνει η επίσημη ιατρική και η μεγάλη οργάνωση Ίδρυμα Αρθρίτιδας. Τουναντίον. Όταν, μάλιστα, αδιάψευστες μαρτυρίες από τις βιολογικές κλινικές στη Γερμανία, Σουηδία και αλλού, οι οποίες χρησιμοποιούν ανάπαυση, καθαρό νερό, χυμούς από φρούτα και λαχανικά και ειδικές ασκήσεις ως τα μέσα για να θεραπεύσουν ανθρώπους, που έχουν απορριφθεί ως ανίατες από το κατεστημένο ιατροφαρμακευτικό σύστημα. Επιπλέον, διακεκριμένοι επιστήμονες λένε ότι η αρθρίτιδα και άλλες μεγάλες αρρώστιες είναι αποτέλεσμα της σύγχρονης δίαιτας της εποχής μας.

Ανακεφαλαιώνοντας, η αρθρίτιδα είναι μια από τις αρρώστιες που αποδεικνύει ότι το αμυντικό σύστημα του οργανισμού δεν λειτουργεί καλά. Τα αρθριτικά έρχονται σε πολλές και διάφορες μορφές, οι κυριότερες των οποίων είναι η οστεοαρθρίτιδα, ρευματοαρθρίτιδα και ουρική αρθρίτιδα. Η αιτία, όμως, είναι σχεδόν πάντα η ίδια, η προσπάθεια και εν μέρει η δυσαρέσκεια του οργανισμού, που προσπαθεί να ελευθερωθεί από τις τοξίνες (δηλητήρια), που έχουν συσσωρευτεί στο πέρασμα του χρόνου. Οι κύριες πηγές για τις τοξίνες είναι η δίαιτα, το περιβάλλον και η έλλειψη ενδιαφέροντος για το μεγαλύτερο δώρο της φύσης, που λέγεται υγεία.

Το κατεστημένο ιατροφαρμακευτικό σύστημα έχει δυνατά φάρμακα, που είναι σε θέση να σταματήσουν τον πόνο και να φέρουν γρήγορη ανακούφιση. Η διάρκεια, όμως, είναι μικρή και η πιθανή βλάβη στον οργανισμό συμβαίνει συχνά, ιδιαίτερα με μακροχρόνια χρήση. Τα φυσιολογικά μέσα, όπως νηστεία, βότανα, ορισμένες βιταμίνες και άλλες φυσικές ουσίες ενεργούν με αργό ρυθμό και χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να σταματήσουν τον πόνο, είναι όμως ασφαλείς και λειτουργούν σε συνεργασία με τον φυσικό ρυθμό του οργανισμού.

Με βάση αυτό και την κορυφαία τεχνογνωσία της η Holism προτείνει Cofactor, Joint 2/3, Bioskin & Joint και φυσικά Hyaluronic Αcid και το νεο μας προϊόν Neos.

Μια κορυφαία πρόταση συνεργιών για αποτελεσματική αντιμετώπιση χωρίς παρενέργειες και πρόσκαιρες βελτιώσεις.